Eindbalans

Vanmorgen onderweg naar het werk had ik iets voor dat ik nog niet eerder hen voorgehad, nl een platte batterij. Ik was net het jaagpad opgereden toen ik ineens de lichten vooraan wat minder zag worden. Toen ik op het knopje van de claxon duwde, ging het licht helemaal uit en wist ik meteen hoe laat het was. Gelukkig had ik van rit naar de Oliebollentocht nog een extra opgeladen batterij aan boord en kon ik die wisselen met de lege. Toch een beetje vreemd, ik vermoed dat mijn eerste batterij zo onderhand aan het eind van z'n cyclus komt, hij blijkt beduidend minder lang mee te gaan dan eerst ....

Ik had gehoopt van nog voor het eind van dit jaar aan 30.000km te komen, maar dat is me nét niet gelukt. De teller is blijven staan op 29.895km. Dat betekent dat ik dit jaar 8.775km met de AW heb gefietst, iets van een 105km méér dan vorig jaar. Hoofdzakelijk woon/werkverkeer, dus dat zal vanaf volgend jaar drastisch minder zijn, aangezien de afstand gehalveerd is. Dan zal moeten blijken hoeveel km's de AW weer zal rijden ....

En weer terug ....

Zo, terug van weggeweest ! Eergistermiddag iets voor 12.30u zijn Jonathan en ik samen vertrokken richting Koudhoorn. Ik had van de ANWB fietsatlas kopieën gemaakt en daar de route min of meer op aangeduid. Jonathan reed voorop en ik volgde (om de één of andere reden rij ik altijd het liefst achteraan). De wind was matig, helaas in de rug (ik heb liever wind in de rug op de terugweg) maar dat kun je nu eenmaal niet kiezen. Het was voor mij de eerste keer dat ik met mijn AW reed in beladen toestand. Op zich viel dat best mee, eens op snelheid was het kwestie van die snelheid aan te houden. Alleen als het bergop ging, was het best zwaar trappen.

We waren nog maar net vertrokken of net voor Hilvarenbeek had Jonathan al een lekke band. Hij rijdt vele km's lekvrij met z'n Big Apples, maar net op dat moment dringt er toch een klein stukje glas doorheen. Ik besluit hem te helpen met de binnenband te vervangen om erachter te komen dat de kunststof bandenlichters die ik in de AW heb zitten dikke rommel zijn : één van de kunststof lichters breekt gewoonweg af wanneer ik de BA terug op de velg wil leggen (merk : TACX - waardeloos !). Gelukkig rij ik met anti-leklinten en hoef ik me daar verder geen zorgen over te maken, de rest van onze trip blijven we gelukkig gespaard van enig mankement.

Het volgen van de route ging over het algemeen goed, alleen is het in de grotere steden best een hele opgave om de juiste richting te vinden. Meestal staat er in de rand van een stad wel een fietsbordje met een richting op, maar eenmaal in het centrum zijn die ofwel onbestaande of verdwenen (bordje weg, naakte paal). Gelukkig kom je met vragen stellen ook al een heel eind, dus .... Vooral toen het al donkerde, was het soms een hele opgave om de correcte route te volgen. Vooral na de overzet tussen Culemborg en Wijk aan Duurstee hebben we een aantal extra km's gereden vooraleer we weer op spoor zaten, bovenop de dijk dus flink winderig. Onderweg zijn we één keer gestopt in Leersum om een snelle hap te nuttigen, daarna verdergereden om uiteindelijk rond 22.30u bij Theo van Goor aan te komen. Daar zaten al een 4-tal medevelomobilisten te wachten, die waren van helemaal bovenaan Nederland komen fietsen. Na een korte nacht (ik slaap altijd vreeslijk licht -en bijgevolg weinig op een ander) vertrokken gisterochtend rond 9u bij Theo richting Putten, voor hét grote moment : de Oliebollentocht ! De parking stond al snel vol met velomobielen, een geweldig zicht ! Uitijndelijk zou blijken dat er maar liefst 81 deelnemers zouden zijn ! Eindelijk ook eens mensen in het echt ontmoet (Wilfred, die heel geslepen wachtte tot ik iets uit mijn AW nam vooraleer hij op mij toestapte om zeker te zijn dat ik het was), een paar oude bekende gezien en zelfs een aantal Belgen (jawel !). Daarna de tocht zelf, die was ongeveer iets van een 68 km met een pauze na 2/3 tocht. Na deze pauze vertrokken al verschillende velomobielen huiswaarts, ook Jonathan en ik hebben nog even getwijfeld om hetzelfde te doen, maar uiteindelijk hebben we toch de hele tocht uitgereden en natuurlijk oliebollen gegeten ! Vlak voor vetrek nog een pakje stroopwafels meegegrabbeld (mét toestemming uiteraard) en rond 17u terug richting het zuiden, met wind op kop. Jonathan had zijn bagage al voor de tocht met Jan E. meegegeven, hij is dus ook zonder teruggefietst.

Ook al hadden we de bedoeling om dezelfde reisweg terug te nemen, het pakte iets anders uit. We hadden allebei wat slaaptekort, daardoor -en door de afstanden natuurlijk- ook al een beetje moe en dan moet je nog 180 km terug .... Afijn, hetzelfde principe : Jonathan voorop en ik volgen. Dat bleek ook de meest veilige te zijn : Jonathan heeft kwasi niks reflecterends op zijn AW en zijn achterlicht is ook al nauwelijks zichtbaar .... Je zou denken dat hij dan toch zeker in zijn spiegels zou kijken voor achteropkomend verkeer, maar nee hoor : pas op het allerlaatste moment, als hij de auto hoort aankomen, gaat hij een beetje naar rechts. Ik heb hem onderweg verschillende keren een "suïcidale vm-er" genoemd !

Ook op de terugweg verschillende keren verkeerd gereden, de weg moeten vragen etc, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Deze keer waren we in Culemborg gestopt bij een eetcafé, maar daar bleek de keuken al gesloten te zijn (een eetcafé waarvan de keuken al om 21.00u dicht is ??? Nou moe !). Tosti's konden ze nog wel serveren, dus daar hebben we er maar allebei 2 van gegeten. En dan maar weer verder .... Aan sommige stukken leek maar geen einde te komen, terwijl je ook stukken had van : Oh, zitten we nu al hier ? Tegen dat we in Den Bosch waren, begon Jonathan last van zijn enkel te krijgen. Ons tempo lag toen al wat lager dan op de heenweg (ik geloof dat op de heenweg iets van rond de 24 km/u hadden), maar daar was ik absoluut niet rouwig om, ik heb er ook verschillende keren "doorgezeten". 's Hertogenbosch by night vonnik prachtig : we reden doorheen het centrum rond een uur of 2 in de ochtend, praktisch geen verkeer of je zag dat al van ver aankomen, lekker door een stille stad "scheuren" (spreekwoordelijk bedoeld) heeft toch wel iets !

Het voordeel om niet alleen te rijden is dan dat je niet zo gauw toegeeft om te "verslappen", je trekt je een beetje aan elkaar op. Toen we net de grens in Poppel overkwamen, begon het te regen en tegen dat we om 03.50u in Ravels aankwamen, was het flink aan het gieten. We beseften allebei maar al te goed dat we veel geluk hadden gehad met het weer (er bleek een storm te zijn voorspeld afgelopen nacht, dus .... ). Maar we hebben het toch maar gedaan, met onze Alleweders ! Ik vind persoonlijk dat je toch op z'n minst één keer met je vm naar de Oliebollentocht moet gefietst hebben, dat is dan bij deze gebeurd.

Toen ik deze voormiddag opstond, deden mijn knieën een beetje zeer. Ze zijn duidelijk overbelast, maar dat is natuurlijk mijn eigen schuld (veels te lage trapfrequentie). Gelukkig hebbik wel korte cranks, anders zou de schade veel groter zijn. Al bij al is het dus best wel meegevallen. Of ik deze afstanden met een andere fiets zou hebben gedaan ? Ik denk het niet. Gelet op de weersomstandigheden, kan je geen betere fiets dan een vm hebben. Okee, ik zou er wel eentje willen die 10 kg minder weegt, maar ikzelf zou 10 kg minder ook wel kunnen gebruiken. De XP zou ook wel hebben gekund, zeker kwestie comfort, maar kan niet tippen aan een vm als het aankomt op weersbescherming en snelheid. Ach ja ....

Of ik volgend jaar opnieuw zou meedoen ? Misschien wel, maar ik denk niet dat ik opnieuw heen -en weer zou fietsen, zeker niet voor zo'n afstand. Je verliest er eiglijk best een hoop tijd mee en ik heb al bewezen dat ik het min of meer aankan (de afstanden dus), dus waarom zou ik .... Wat ik ook wel jammer vind is dat we volgens mij prachtige stukken Nederland hebben gefietst waar we geen bal van hebben gezien, omdat het al donker was. Nou ja, we zullen wel zien. Eerst eens afwachten waar het volgend jaar te doen zal zijn en dan zien we wel weer ! Ik vrees alleen dat het weer nóg verder noordwaarts in Nederland zal zijn ...
Fotoos die ik heb getrokken van de tocht, vind je hier

Groepsfoto ( foto van Marcel Vriezekolk )

Oliebollen

Eindelijk is het dan zover : morgen vertrek ik eindelijk naar de Oliebollentocht. Morgen tegen de middag komt Jonathan A. tot bij mij gefietst en dan rijden we samen richting Koudhoorn. Daar zullen we dan overnachten, op vrijdag as. de Oliebollentocht rijden en dan 's avonds in één ruk terug naar huis fietsen. Dat is althans de bedoeling .... Aan de afstand wil ik niet eens denken, want dan zinkt de moed me nu al in de schoenen ;-). Ik ben al blij genoeg dat we met z'n tweeën zullen rijden, dan kan je altijd wat meer dan alleen. De Alleweder hebbik net ingeladen, gelukkig moet er alleen een slaapzak mee, want er zullen bedden beschikbaar zijn. Dat scheelt weer wat plaats en gewicht. De slaapzak ging makkelijk in de ruimte boven het achterwiel, er bleef nog wat plaats over voor reservekleren en was/douchemateriaal. Batterijen worden vandaag nog opgeladen, voor de AW neem ik een extra batterij mee, je weet maar nooit wat we tegen zullen komen tijdens de nachtelijke uren.
Aanvankelijk was ik van plan om mijn "grote" camera mee te nemen, maar omdat de AW niet helemaal waterdicht is, zal het toch een compactje worden. Dat lijkt me om fotoos onderweg te nemen ook heel wat handiger. En nou maar hopen dat het een beetje droog blijft onderweg, want om die hele hap in de zeikende regen te moeten fietsen, zie ik helemáál niet zitten .... Maar we zullen zien, wie niet waagt ..... Juist ja !

Terug aan het werk ....

Na 3 weken vakantie moest ik vandaag voor de eerste keer weer opnieuw aan het werk. De werkplaats is tijdens mijn verlof veranderd, het is nu helaas veel dichter bij, net geen 9 km van mijn woonplaats. Het is misschien inderdaad nauwelijks meer de moeite om dat met een velomobiel te doen, maar voorlopig blijf ik toch nog op -en neer Allewederen.
Ik neem niet de kortste maar wel de veiligste weg, zodat ik toch nog ongeveer de helft van mijn woon/werkverkeer langs het kanaal kan fietsen. Vandaag gaf dat echt mooie plaatjes, bijna net uit een kalender.

De nieuwe werkplaats is één grote puinhoop, omdat de hele verhuis van alles en iedereen op 1 week tijd moest geklaard zijn, is alles vlug-vlug gedaan en zal het waarschijnlijk nog maanden duren vooraleer alles een beetje gesorteerd is. Garages waar normaliter voertuigen in dienen te staan, staan propvol meubilair, de parking staat bomvol alle voertuigen (en dat zijn er nogal wat !) en een fietsenstalling moet nog gebouwd worden. Ik kon vandaag nog een plaatsje voor mijn AW vinden tussen een paar kasten in één van de garages, maar ik vrees dat dat liedje niet zal blijven duren .... Ook bleek er nog een ander probleem op het einde van mijn shift : de automatische uitrijpoort reageerde niet op mijn AW. De poort werkt dmv een lus in de grond en daar is mijn AW kennelijk te licht voor. Een sleutel van de poort hebbik nog niet, daar moet volgende week eens werk van gemaakt worden. Pfff, na 5 jaar lekker met ons team apart te hebben gezeten is het wel wennen, zo allemaal op één grote (puin)hoop !

Fietsen door winterwonderland ....

Naar Brussel ....

Gisteren vond in Brussel de eerste (?) klimaatoptocht plaats. Johan Goossens had op het forum van de Gentse Liggers een tijdje geleden al de vraag gesteld om daar naar toe te gaan en onder voorbehoud van redelijk weer had ik toegezegd om mee naar Brussel te fietsen. Het zou ook meteen al een goeie voorbereiding zijn om eind deze maand naar de Oliebollentocht te fietsen.

Gisterochtend iets voor 9u ben ik thuis vertrokken. Wat proviand mee en in totaal 4l water, dat zou voldoende moeten zijn. Er was afgesproken dat er onderweg in Vilvoorde een stop zou gehouden worden bij de taverne van een tennisclub, daar kon dan een hapje gegeten worden. Mijn eerste stop was voorzien bij Johan in Duffel, waar ik iets later dan voorzien aankwam. Ik volgde aanvankelijk de LF5, maar Johan had me aangeraden om in Lier de spoorwegbrug niet over te steken, maar links van de Nete te blijven rijden. Daar ben ik dus de weg kwijt geraakt omdat daar nergens meer aanwijzingsbordjes stonden en na 2 mensen de weg te hebben gevraagd die allebei een andere richting aangaven, hebbik Johan maar even gebeld om de correcte instructies te vragen. Dat bleek inderdaad een stukje sneller te gaan : ipv door het centrum van Lier, waarbij je regelmatig straten en de Nete moet oversteken, kon ik nu gewoon langs een goeie weg recht naar Duffel rijden. Daar gingen bij Johan thuis de krentenbollen er al allemaal aan, ik scheurde van de honger en we moesten nog een eind. We zijn dan samen naar Vilvoorde gereden, waar nog 2 medeliggers met hun velomobiel zaten te wachten. De spaghetti was uitstekend en rond een uur of 2 zijn we vertrokken naar Brussel. Onderweg werden we nog voorbijgereden door een AW op een aanhangwagen achter een auto, die stond ons even verder op te wachten zodat we met z'n 5-en in Brussel aankwamen. net voordat we Brussel bereikten, begon het te regenen.

De interesse naar onze fietsen was vrij groot, ook waren de organisatoren aangenaam verrast door onze komst. Op vraag van hen én van de Politie werd ons gevraagd van helemaal vooraan van de stoet te rijden en dat hebben we dan ook gedaan. Onze velomobielen waren erg in trek bij fotografen en cameramensen, en dan vooral Johan toen die zijn jongste dochtertje bij hem in zijn Quest nam. Ook werden we voortdurend gefotografeerd door voorbijgangers, flink wat exposure dus ;-).

De tocht zelf was kort, ik vermoed maar iets van een paar km door het centrum van Brussel. Er werd geschat dat er iets van 3000 deelnemers voor de manifestatie waren, wat mij gelet op het weer (koud en nat) nog meeviel. Dat er uitgerekend op deze zaterdag een staking van de trein was, zal er ook geen goed aan hebben gedaan. Afijn, toen de optocht werd ontbonden zijn we zo snel mogelijk terug vertrokken (buiten de vm was het té koud en nat om stil te blijven staan) en zijn we terug naar Vilvoorde gereden. Maar we moesten nog eerst doorheen het centrum van Brussel. Het was intussen al donker ook, dus dat was een avontuur op zich. Ik was met de AW al eens door het centrum van Antwerpen gereden op een zaterdag, maar dat was bij klaarlichte dag en niet echt vergelijkbaar met Brussel. We hebben ons met z'n 5-en overal tussen de autoos door gewrongen, wat gelukkig niet tot ongelukken heeft geleid (maar soms niet veel scheelde). Ook toen werd er voortdurend goedkeurend geklaxonneerd en fotootjes met gsm-toestellen van ons genomen. Het regende toen ook al flink en ik was blij toen we de hoofdstad uit waren en terug in de tennisclub zaten. Daar hebbik dan mijn 2e portie spaghetti gegeten (ik wist intussen dat het lekkere was en ik moest nog een paar uur fietsen). Toen we daar vertrokken, bleek de Quest van Johan een lekke band te hebben, die heeft dan nog snel de binnenband verwisseld. Daarna "vlogen" Johan en ik richting Duffel, want we hadden de wind in onze rug. Het was zalig fietsen langs de Zenne en langs de Nete en in een mum van tijd waren we terug in Duffel, waar ik afscheid nam van Johan. Zelf was ik rond een uur of 10 thuis, eerder dan ik had durven hopen. In totaal had ik 209km gereden, dat is de langste afstand die ik ooit op 1 dag heb gefietst.

Zelf hebbik er een paar dingen van bijgeleerd, nl het volgende :

1. de AW voldoet prima op zo'n afstand, zolang het maar niet bergop gaat. Toen ik samen met Johan richting Vilvoorde fietste (wind op kop) lukte het vrij aardig om 31 km/u op de teller te houden. Maar eens dat we in Brabant aankwamen en het wat heuvelachtig werd, reed Johan met z'n Quest zo van mij weg als het wat bergop ging. Dat zal natuurlijk ook wel aan mijzelf liggen, maar het verschil van gewicht van vm zal daar toch ook wel voor iets tussenzitten.

De AW was flink nat aan de binnenkant toen ik thuiskwam, en dat was niet alleen van opspattend water van de wielkasten (ik had naast mijn zitje langs elke kant een plasje water). Ook de zijwanden waren goed nat, ik vermoed van de condens. Zolang je aan het fietsen bent, heb je daar niet meteen last van. Wel als je terug instapt nadat je eruit bent gemoeten op bvb te plassen (veels te dikwijls naar mijn zin gister op de terugweg). Ik weet niet of dat aan het aluminium van de kast ligt of niet, en ik weet niet of andere vm-en ook last hebben van condens, maar ik verondstel van wel. Ik had het oude zeiltje op de AW liggen, dat was flink doorweekt, maar lekte vreemd genoeg niet. Met het nieuwe zeiltje erop zou dat zeker het geval zijn geweest, dat zou al vrij snel zijn beginnen te druppen van de condens.

2. ik drink te weinig. In totaal had ik 2 flessen van elk 2l water bij me, toen ik thuis kwam, was er nog 1 fles waarvan ik niet had gedronken. Ik had in de tennisclub ook wel wat gedronken, maar toch ... Niet dat het mij enig ongemak heeft bezorgd (noch onderweg, noch achteraf), maar 2l water op +200km is toch echt veels te weinig.

3. mijn trapfrequentie is veels te laag. Toen ik gisteravond thuis kwam, "voelde" ik mijn knieën. Niet dat ze zeer deden, maar ik voelde toch dat ze lichtelijk overbelast waren. Gelukkig is dat vandaag over, maar desalniettemin : ik zou veel lichter moeten trappen, zeker bij lange afstanden. Gelukkig hebbik korte cranks (155mm), dat voorkomt al veel leed voor echte "'stoempers" zoals mezelf.

4. mijn verlichting kan beter. Zolang ik in ht donker alleen aan het fietsen ben, volstaan mijn 2 EVERLED's, maar vanaf dat er iemand meerijdt of er tegenliggers zijn, eiglijk niet. Ik kon dat gisteravond heel goed vaststellen toen Johan en ik samen van Vilvoorde naar Duffel reden. Dat was hoofdzakelijk op onverlichte kanaaldijken waar er uiteraard geen autoverkeer is. Johan had een LED hoofdlamp die duidelijk meer licht gaf, en daarbij vielen mijn LED'jes in het niet. Eens Duffel voorbij en ik dus alleen op weg was, had ik voldoende licht. Misschien moet ik toch maar eens gaan investeren in een INOLED, maar die bedragen he ....

Toen ik vanochtend opstond, voelde ik mij prima, ik had eerlijk gezegd erger verwacht. Het enige dat ik voel zijn de spieren van mijn bovenbenen, maar pijn hebbik nergens. Voor mezelf vinnik het nog best wel een flinke prestatie om zo'n afstand te hebben gefietst, maar ik besef natuurlijk best dat het peanuts is vergeleken met de afstanden van bvb een PBP of een vergelijkbaar evenement. Maar toch ....

Fotootje uit de krant ....

Opnieuw op consultatie ....

Vandaag had ik met Jonathan afgesproken om opnieuw langs te komen om de wielen opnieuw uit te lijnen. Hij heeft onlangs zijn eigen FAW uitgelijnd aan de hand van een uitrolproef en die is volgens hem betrouwbaarder dan een mal te gebruiken. Gelukkig (nou ja ...) moest ik niet door de gietende regen helemaal naar Messelbroek, hoewel er de hele tijd dreigende wolken in de lucht hingen, is het pas beginnen regenen toen ik terug thuis was.
Na aankomst zijn we even verderop in zijn straat op het hoogste punt allebei vanaf stilstand vertrokken en hebben ons gewoon naar beneden laten "glijden". Het werd al meteen duidelijk dat mijn FAW niet goed uitgelijnd was, omdat ik minder snel naar beneden reed en ook méters minder ver kwam. Daarna terug naar boven gereden, wat aan de kogelkopjes versteld en opnieuw naar beneden gegleden. Dit hebben we een paar keer moeten herhalen, totdat ik evenver kwam als Jonathan. Ook kwa snelheid zit het terug goed, op de terugweg haalde ik eindelijk weer de snelheden die ik gewoonlijk rij (rond de 32 à 33 km/u op de teller). Wel blijken de Perfect Moirées van de verkeerde sporing flink geleden te hebben : bij de rechterband komt de witte onderlaag al door de zwarte buitenlaag heen. Ik heb maar meteen naar m'n fietswinkel gebeld om een paar nieuwe te bestellen, die zouden er normaal eind van de week moeten zijn. Hopelijk houdt de rechterband het nog uit tot de nieuwe er zijn ....