Naar Brussel ....

Gisteren vond in Brussel de eerste (?) klimaatoptocht plaats. Johan Goossens had op het forum van de Gentse Liggers een tijdje geleden al de vraag gesteld om daar naar toe te gaan en onder voorbehoud van redelijk weer had ik toegezegd om mee naar Brussel te fietsen. Het zou ook meteen al een goeie voorbereiding zijn om eind deze maand naar de Oliebollentocht te fietsen.

Gisterochtend iets voor 9u ben ik thuis vertrokken. Wat proviand mee en in totaal 4l water, dat zou voldoende moeten zijn. Er was afgesproken dat er onderweg in Vilvoorde een stop zou gehouden worden bij de taverne van een tennisclub, daar kon dan een hapje gegeten worden. Mijn eerste stop was voorzien bij Johan in Duffel, waar ik iets later dan voorzien aankwam. Ik volgde aanvankelijk de LF5, maar Johan had me aangeraden om in Lier de spoorwegbrug niet over te steken, maar links van de Nete te blijven rijden. Daar ben ik dus de weg kwijt geraakt omdat daar nergens meer aanwijzingsbordjes stonden en na 2 mensen de weg te hebben gevraagd die allebei een andere richting aangaven, hebbik Johan maar even gebeld om de correcte instructies te vragen. Dat bleek inderdaad een stukje sneller te gaan : ipv door het centrum van Lier, waarbij je regelmatig straten en de Nete moet oversteken, kon ik nu gewoon langs een goeie weg recht naar Duffel rijden. Daar gingen bij Johan thuis de krentenbollen er al allemaal aan, ik scheurde van de honger en we moesten nog een eind. We zijn dan samen naar Vilvoorde gereden, waar nog 2 medeliggers met hun velomobiel zaten te wachten. De spaghetti was uitstekend en rond een uur of 2 zijn we vertrokken naar Brussel. Onderweg werden we nog voorbijgereden door een AW op een aanhangwagen achter een auto, die stond ons even verder op te wachten zodat we met z'n 5-en in Brussel aankwamen. net voordat we Brussel bereikten, begon het te regenen.

De interesse naar onze fietsen was vrij groot, ook waren de organisatoren aangenaam verrast door onze komst. Op vraag van hen én van de Politie werd ons gevraagd van helemaal vooraan van de stoet te rijden en dat hebben we dan ook gedaan. Onze velomobielen waren erg in trek bij fotografen en cameramensen, en dan vooral Johan toen die zijn jongste dochtertje bij hem in zijn Quest nam. Ook werden we voortdurend gefotografeerd door voorbijgangers, flink wat exposure dus ;-).

De tocht zelf was kort, ik vermoed maar iets van een paar km door het centrum van Brussel. Er werd geschat dat er iets van 3000 deelnemers voor de manifestatie waren, wat mij gelet op het weer (koud en nat) nog meeviel. Dat er uitgerekend op deze zaterdag een staking van de trein was, zal er ook geen goed aan hebben gedaan. Afijn, toen de optocht werd ontbonden zijn we zo snel mogelijk terug vertrokken (buiten de vm was het té koud en nat om stil te blijven staan) en zijn we terug naar Vilvoorde gereden. Maar we moesten nog eerst doorheen het centrum van Brussel. Het was intussen al donker ook, dus dat was een avontuur op zich. Ik was met de AW al eens door het centrum van Antwerpen gereden op een zaterdag, maar dat was bij klaarlichte dag en niet echt vergelijkbaar met Brussel. We hebben ons met z'n 5-en overal tussen de autoos door gewrongen, wat gelukkig niet tot ongelukken heeft geleid (maar soms niet veel scheelde). Ook toen werd er voortdurend goedkeurend geklaxonneerd en fotootjes met gsm-toestellen van ons genomen. Het regende toen ook al flink en ik was blij toen we de hoofdstad uit waren en terug in de tennisclub zaten. Daar hebbik dan mijn 2e portie spaghetti gegeten (ik wist intussen dat het lekkere was en ik moest nog een paar uur fietsen). Toen we daar vertrokken, bleek de Quest van Johan een lekke band te hebben, die heeft dan nog snel de binnenband verwisseld. Daarna "vlogen" Johan en ik richting Duffel, want we hadden de wind in onze rug. Het was zalig fietsen langs de Zenne en langs de Nete en in een mum van tijd waren we terug in Duffel, waar ik afscheid nam van Johan. Zelf was ik rond een uur of 10 thuis, eerder dan ik had durven hopen. In totaal had ik 209km gereden, dat is de langste afstand die ik ooit op 1 dag heb gefietst.

Zelf hebbik er een paar dingen van bijgeleerd, nl het volgende :

1. de AW voldoet prima op zo'n afstand, zolang het maar niet bergop gaat. Toen ik samen met Johan richting Vilvoorde fietste (wind op kop) lukte het vrij aardig om 31 km/u op de teller te houden. Maar eens dat we in Brabant aankwamen en het wat heuvelachtig werd, reed Johan met z'n Quest zo van mij weg als het wat bergop ging. Dat zal natuurlijk ook wel aan mijzelf liggen, maar het verschil van gewicht van vm zal daar toch ook wel voor iets tussenzitten.

De AW was flink nat aan de binnenkant toen ik thuiskwam, en dat was niet alleen van opspattend water van de wielkasten (ik had naast mijn zitje langs elke kant een plasje water). Ook de zijwanden waren goed nat, ik vermoed van de condens. Zolang je aan het fietsen bent, heb je daar niet meteen last van. Wel als je terug instapt nadat je eruit bent gemoeten op bvb te plassen (veels te dikwijls naar mijn zin gister op de terugweg). Ik weet niet of dat aan het aluminium van de kast ligt of niet, en ik weet niet of andere vm-en ook last hebben van condens, maar ik verondstel van wel. Ik had het oude zeiltje op de AW liggen, dat was flink doorweekt, maar lekte vreemd genoeg niet. Met het nieuwe zeiltje erop zou dat zeker het geval zijn geweest, dat zou al vrij snel zijn beginnen te druppen van de condens.

2. ik drink te weinig. In totaal had ik 2 flessen van elk 2l water bij me, toen ik thuis kwam, was er nog 1 fles waarvan ik niet had gedronken. Ik had in de tennisclub ook wel wat gedronken, maar toch ... Niet dat het mij enig ongemak heeft bezorgd (noch onderweg, noch achteraf), maar 2l water op +200km is toch echt veels te weinig.

3. mijn trapfrequentie is veels te laag. Toen ik gisteravond thuis kwam, "voelde" ik mijn knieën. Niet dat ze zeer deden, maar ik voelde toch dat ze lichtelijk overbelast waren. Gelukkig is dat vandaag over, maar desalniettemin : ik zou veel lichter moeten trappen, zeker bij lange afstanden. Gelukkig hebbik korte cranks (155mm), dat voorkomt al veel leed voor echte "'stoempers" zoals mezelf.

4. mijn verlichting kan beter. Zolang ik in ht donker alleen aan het fietsen ben, volstaan mijn 2 EVERLED's, maar vanaf dat er iemand meerijdt of er tegenliggers zijn, eiglijk niet. Ik kon dat gisteravond heel goed vaststellen toen Johan en ik samen van Vilvoorde naar Duffel reden. Dat was hoofdzakelijk op onverlichte kanaaldijken waar er uiteraard geen autoverkeer is. Johan had een LED hoofdlamp die duidelijk meer licht gaf, en daarbij vielen mijn LED'jes in het niet. Eens Duffel voorbij en ik dus alleen op weg was, had ik voldoende licht. Misschien moet ik toch maar eens gaan investeren in een INOLED, maar die bedragen he ....

Toen ik vanochtend opstond, voelde ik mij prima, ik had eerlijk gezegd erger verwacht. Het enige dat ik voel zijn de spieren van mijn bovenbenen, maar pijn hebbik nergens. Voor mezelf vinnik het nog best wel een flinke prestatie om zo'n afstand te hebben gefietst, maar ik besef natuurlijk best dat het peanuts is vergeleken met de afstanden van bvb een PBP of een vergelijkbaar evenement. Maar toch ....

Fotootje uit de krant ....