En zo blijven we bezig ....

Normaal gezien zou ik vandaag naar Jonathan A. rijden om de AW opnieuw uit te lijnen. Eerder deze week had ik de 4 rubbertjes vervangen die aan de kortste wielstangen zitten bevestigd, omdat die verduurd waren. Omdat ook de kogelkopjes waren vervangen door nieuwe (en die kwa in -en uitdraaien toch nooit 100% gelijk zijn) moet er dringend opnieuw uitgelijnd worden.
Nu was Jonathan gisteren bij mij op bezoek en omdat hij toch nooit kan stilzitten, had hij de AW eens grondig bekeken toen ik nog op het werk zat. Toen ik thuis kwam, had hij dan ook wat nieuws voor me : ik zit door mijn achterveerpoot, die moet dringend vervangen worden. Nou dus dat weer ! Het blijkt dat de veerpoot (nog het oud model met gaatje in om de olie erin te doen) "op" is en dat de AW daarom niet goed uit te lijnen valt en waarschijnlijk ook daardoor redelijk vlug begint te dribbelen. Dat kan natuurlijk best kloppen, tenslotte is er aan de achterveerpoot al enkele jaren helemaal niks meer gedaan en dan blijft zoiets uiteraard ook niet duren. Een nieuwe veerpoot dus. Volgens Jonathan hebben ze die bij Velomobiel.nl op voorraad en kon ik die zo gaan ophalen. Niet dus ! Heb net even met Ymte gebeld en die moeten ze dus wel degelijk maken, omdat ze niet bij alle AW's even lang zijn. Ik moet dus eerst de veerpoot opmeten om de exacte afstand tussen de 2 bevestigingspunten te weten en dan maken ze een nieuwe. Dus zullen we dadelijk de AW maar weer naar de tuin sleuren, het achterwiel er onder uit halen en de veerpoot opmeten en dat doorgeven naar Dronten. En dan maar wachten tot de nieuwe veerpoot arriveert. Ach ja, gelukkig kan ik er nog wel mee rijden, ben nog alleen aan het overwegen of ik niet een set oude voorbandjes zou leggen. De uitlijning is nu verre van ideaal en als ik daar mijn Avocets mee om zeep zou helpen ....

Heb intussen de veerpoot nagemeten en de afmetingen doorgebeld naar Dronten. Daarnet ontving ik een mailtje dat ze de veerpoot intussen al op maat hebben gemaakt en al op de post zit. De AW laat ik nu maar staan totdat-ie arriveert, dan moet ik het achterwiel maar één keer monteren/demonteren. Ja, ik weet het : ik ben een luie mens. Maar anders zou ik natuurlijk ook niet velomobielen he ;-)

En de Alleweder, hij kreunde verder ....

Enkele dagen geleden begon het zeurende geluid van de veerpoot weer als vanouds. Aangezien de glijbuslager van de veerpoot was verangen, kon het bijna niet anders of het moest toch een andere oorzaak hebben. Na wat heen -en weergemail met Ymte blijkt dat het wel vaker voorkomt dat de M8 kogelkopjes wat herrie beginnen te maken. De M6 kopjes hebben het niet en daarom heeft de Quest nu ook alleen maar M6 kopjes. Heel fijn allemaal, maar daar ben ik met mijn AW natuurlijk niks mee ! Ymte stelde voor om de kogelkopjes te smeren, dat zou mogelijks kunnen helpen.
Vandaag dus maar voor de zoveelste keer (ik ben inmiddels de tel kwijt) het linkerwiel verwijderd en de 2 M8 kopjes losgemaakt. Wat blijkt ? Het voorste kopje, dat met de kortste stang aan de kast is bevestigd, blijkt heel stroef te draaien. Bij de minste beweging van de bol in het kopje hoor je een kreunend geluid, dat via de stuurstang door de kast nog wordt versterkt. Dát is dus de oorzaak van alle ellende, de veerpoten blijken er dus niks mee te maken te hebben ! Nu, het kan natuurlijk geen kwaad dat allebei de glijbuslagers zijn vervangen, maar nu blijkt dat totaal overbodig te zijn geweest.
Het tweede M8 kopje, dat aan de middenste stuurstang is bevestigd, draaide heel soepel en gaf totaal geen geluid. Dat lijkt me vrij logisch, omdat dat kopje veel minder moet scharnieren dan de voorste. Smeren dus maar. Ik heb een busje teflonspray genomen waar je zo'n rietje op kunt bevestigen en dat dan maar tussen de kraag van het kopje gestoken en ingespoten. Dat heb ik een paar keer herhaald langs verschillende kanten. Dat dan even laten intrekken, maar dat gaf geen significant verschil. Dat had ik ook niet verwacht, want ik denk dat er zo goed als geen ruimte in de kogelkop is tussen de bol en het kopje. Ik heb net eens nagekeken hoelang geleden ik de kogelkopjes had vervangen en dat bleek ik afgelopen jaar september te hebben gedaan. Iets minder dan 8.000 km geleden. En ja, alle kopjes waren met een boormachine "voorbehandeld". Dus tja, wat nu ? Enig alternatief dat de AW terug geruisloos kan maken, is volgens mij nieuwe voorbehandelde kopjes bestellen. Dus morgen maar meteen 2 nieuwe bestellen. Vanaf zondag ben ik weer een weekje weg ligfietsen met de Flanders Tour, dus als alles goed is zullen de kopjes zijn gearriveerd tegen dat ik daarvan terug ben. Wat dus betekent dat ik nog 2 dagen met een kreunende AW naar het werk mag rijden. Oh dear .... Maar ik ben er eindelijk wel achter wat de oorzaak van die rotherrie is ;-) !!!

Knutseldag ....

Gisterochtend na mijn nachtschift heb ik de veerpoten opnieuw van onderuit de AW en uit elkaar gehaald. Eerst er wat remmenreiniger ingespoten, dat enkele minuten laten trekken en dan het hele goedje uitgegoten. Daarna wat siliconen kettingspray erin gedaan, ook dat wat laten trekken en floep, het kleine rode veertje kwam er vanzelf uit ! Daarna de nieuwe gecombineerde veren goed in het vet gezet en die in de veerpoten gedaan, de poten terug gemonteerd en dat was dat.
Ymte had me intussen gemaild dat ze niet echt een idee hadden waar het gekreun vandaan zou kunnen komen. Nou, ik denk dat ik het intussen wel weet : van de kogelkopjes ! Toen ik gistermorgen de linkerveerpoot wilde verwijderen, begon ik met het kogelkopje van de voorste stuurstang los te draaien. Mee dat ik met m'n steeksleutel begon te draaien, kreunde het ding dat het een lieve lust was. Als je beide steeksleutels heen -en weer bewoog, was het net alsof je een rommelpot aan het bespelen was ! Nou ja, wie zou denken dat het dáár vandaan zou komen ?! Ik in elk geval niet ! Ik heb Ymte dan ook meteen een mailtje gestuurd om dit te laten weten, hopelijk kunnen ze er wat mee ....

In de late namiddag heb ik dan de zit uit de AW gehaald en het linkerwiel verwijderd. Ik had een paar dagen geleden de gaatjes die ik in de wielkast had ontdekt, dichtgekit. Of tenminste : ik dácht dat ik ze dichtgekit had. Gisteren onderweg naar het werk kwam er weer wat water langs binnen, dus tijd om daar eens echt werk van te maken. Omdat bij echt veel nattigheid er zowel van de achterwielkast als de voorwielkasten water binnensijpelde, heb ik de naden binnen in de AW volledig opnieuw gekit met grijze FIXALL. Het was niet even makkelijk om met de grote knijpspuit overal aan alle naden te kunnen, maar nu zou het dus goed dicht moeten zitten. Het is geen zicht, want de kleur van de kit is natuurlijk niet hetzelfde als de verf van de binnenkant, maar die zocht ik deze zomer toch opnieuw te spuiten. Het zit er nu al een paar jaar op en de verflaag is eiglijk al een tijdje aan vervanging toe. Alleen nog even afwachten of de kuip nu echt wel waterdicht is vooraleer ik begin te spuitverven. Ook aan de binnenkant van de wielkast heb ik opnieuw wat gekit, ook eens afwachten wat dat gaat geven ....

Vanmorgen dan naar het werk gereden met de nieuwe veren en bij de eerste bocht kon ik al meteen het verschil merken, want de AW heeft nu minder de neiging om naar de buitenkant van de bocht over te hellen. Ook als je over oneffenheden rijdt of in putten, merk je dat de veren wat stugger zijn en wat meer "bonken", maar dat heeft voor de rest geen invloed op het rijgedrag. Alweer een verbetering dus, die gecombineerde veren.

Het gekreun van de kogelkopjes is ook nu nog alleen maar hoorbaar als je stapvoets rijdt en aan je stuur draait. Bij gewone snelheden hoor je niks. Ik weet niet of daar echt iets aan te doen is, maar het zou toch opgelost moeten raken. Het geeft zo'n irriterend kreunend geluid dat natuurlijk door de kast versterkt wordt. Maar even afwachten dus ....

Glijbuslager

Nadat ik enkele weken geleden de glijbuslager van de linkerveerpoot had vervangen, bleek die van de rechterveerpoot ook aan vervanging toe. Die vertoonde immers hetzelfde verschijnsel, nl een kreunend geluid bij het in -en uitveren. Omdat Jonathan vorige week toch naar Dronten ging met zijn Mango, had ik hem gevraagd van wat spulletjes mee te brengen : een nieuwe glijbuslager, een kopsteuntje van de Quest en een setje progressieve veren. Ik was eergisterenavond die spullen gaan ophalen bij Jonathan en gistervoormiddag heb ik de rechterveerpoot uit elkaar gehaald. De lager verwisselen is intussen een fluitje van een cent, maar de veren .... Alleen de oude blauwe veer kwam uit de veerpoot, het kleine korte rode stukje kwam er niet uit. Ik heb met vanalles geprobeerd, tot en met een 26" spaak toe, maar buiten een hoop vet, kwam er niet echt iets uit. En om de nieuwe veren erin te stoppen, moet dat er wel uit, want anders komt de AW een paar cm hoger op de wielen te staan, en dat is ook niet echt de bedoeling. Ik had even met Ymte gebeld en die stelde voor om onderaan in de veerpoot een gaatje te boren en daar dan een compressor tegen te zetten, dan zou het er vanzelf uitfloepen. Tja, dat is natuurlijk ook een mogelijkheid, maar dat vond ik er zelf een beetje over (heb zelf ook geen compressor), dus heb ik de oude veer er maar terug in gestopt. Niet dat daar eiglijk iets mis mee is, maar ik wilde gewoon die progressieve veren (half blauw, half rood) eens proberen. Dat zal dus voor een andere keer worden.
Bij het terug monteren van de veerpoot, merkte ik dat de stuurstangen ook al een kreunend geluid veroorzaakten bij het bewegen. Vreemd, want dat heb ik nog niet voorgehad. Nadat de veerpoot terug op z'n plaats zat en ik naar het werk reed, bleef ik het zeurend geluid houden bij het draaien tijdens traag rijden. Bochten nemen op snelheid lukt dan weer wel zonder bijgeluiden, vreemd .... Jonathan denkt dat het komt omdat de rubbertjes versleten zijn en vervangen dienen te worden óf dat ze strakker aangedraaid dienen te worden. Mij lijkt dan eerder dat ze strakker aangedraaid dienen te worden, omdat alle rubbers even oud zijn en alleen de rechterkant lawaai maakt. Ik heb voor alle zekerheid Ymte daar ook even een mail over gestuurd, afwachten dus wat zij aanbevelen.

Het sprookje van de lekke band.

Er was eens een 20" binnenband. Niks bijzonders, een gewoon binnenbandje van de Decathlon met een autoventiel. Dat bandje had al menig kilometer op het linkervoorwiel van een Alleweder gedraaid, in verschillende soorten buitenbandjes. Hij was dus helemaal niet meer nieuw en ook vertoonde hij al een 3-tal littekens waarover netjes plakkertjes waren geplakt die hem mooi op druk hielden. Niks mee aan de hand, zou je dus denken. Tot op een dag ....
Op een dag besloot hij dat het genoeg was geweest. Hij vond dat het tijd was om wat lucht uit te blazen en dat deed hij dan ook. Niet tijdens het rijden, want het was best een lieve binnenband. Nee, gewoon tijdens de nacht, wanneer de velomobiel waar hij onder zat netjes in de garage stond. Hij ademde helemaal uit, geen zuchtje lucht had-ie nog van binnen. Oef ....
De fietser van de velomobiel kon de ochtend erna zijn ogen niet geloven : pas een nieuw buitenbandje met slechts een paar honderd km op en nu al een tweede lek ? Pfoe, niet goed bezig ! Maar omdat fietsers nu eenmaal moeten fietsen, werd de velomobiel op een pootje gezet en werden de binnen -en buitenband van de velg gehaald. Hmmm, er zaten al 3 plakkers op het binnenbandje, zou er misschien één van hebben losgelaten ? Nee, dat bleek niet het geval. Dan maar flink oppompen en luisteren waar er ergens een gaatje zit. De fietser pompte het bandje flink groot op, maar hoe hij ook luisterde, hij hoorde of voelde nergens lucht ontsnappen. He, wat vreemd ! Dan maar even de buitenband checken, maar ook daar kon niks bandenvreemds gevonden worden. Niet op of in het loopvlak en al evenmin aan de binnenkant. Hoe kan dat nou ??? Ten einde raad pompte de fietser het binnenbandje zo hard op als hij durfde, nog net niet op knalkapotdruk. Daarna dompelde hij de hele binnenband (nu eerder een dikke ronde worst) helemaal onder in de regenton, dan zouden er wel érgens ergens belletjes uit moéten komen, toch ? Nou, niet dus. Niks, geen belletje, hoe klein dan ook, steeg omhoog naar het wateroppervlak. Nou kon de fietser helemaal niet meer volgen !
Omdat hij absoluut moest fietsen, nam hij een nieuwe binnenband die hij samen met de buitenband op de velg van het wiel monteerde, oppompte en zo weer kon verderrijden. En het oude binnenbandje ? Tja, die zou hij wel een paar dagen laten liggen, dan zou die vanzelf wel leeglopen. Maar nee hoor, niks daarvan ! Dag 1 en 2 gingen voorbij, maar het binnenbandje bleef dezelfde hardgespannen worst. Ook dag 3 en dag 4 kwamen en gingen, maar het binnenbandje bleeft stug volhouden : geen milibaartje druk ontsnapte aan het ding, hij hield lekker nog steeds zijn adem in. En ook de dagen die erna volgden, bleeft het bandje z'n adem inhouden en lekker op druk.
En dat doet-ie nu nog steeds, als een flinke dikke ronde worst ligt hij lekker uitdagend bovenop de regenton en lijkt het wel alsof hij de fietser een beetje uitlacht, elke keer als die met z'n velomobiel mét nieuw binnenbandje de garage in of uitrijdt ....

En de fietser ? Af en toe knijpt hij nog even in de dikke worst die het bandje nog steeds is en schudt dan onbegrijpend z'n hoofd. Hij snapt er niks van .... Maar het oude bandje opnieuw gebruiken, dat durft-ie niet, het vertrouwen is voorgoed verdwenen ....