Bandenpret !

Gisteravond was ik het moe : al de hele week verlof en nog geen meter gefietst, regen of niet, ik moest en zou met de AW gaan rijden ! En ik dus weg. Bedoeling was om via het kanaal naar de kom van Dessel te fietsen en via Postel terug te komen. Maar eenmaal op tempo bleek de AW zo fijn te rijden, dat ik er maar geen genoeg van kreeg. Het regende en het woei flink, maar dat deerde helemaal niet. Ik weet niet wat de fietsdokter precies heeft gedaan, maar de AW reed zo geweldig ....
In Dessel aangekomen had ik nog geen zin om terug te draaien, dus maar doorgefietst naar Lommel. En vervolgens naar Luyksgestel en via Weebosch terug naar Postel. Net voor Postel moest ik ineens flink tegensturen om niet naar links uit te wijken en dan weet ik hoe laat het is : lekke band ! Ondanks de regen was de binnenband zo vervangen en reed ik verder. Tussen Postel en het kanaal ging er nog door mijn gedachten "Als ik nog een lekke band moet krijgen, laat dat dan aub op het jaagpad zijn en niet hier op deze baan!" En natuurlijk -zo'n dingen moet je je pas achteraf bedenken- had ik opnieuw prijs : ik was nog maar net op snelheid op het jaagpad toen ik ineens een scherp sissend geluid aan de achterkant hoorde. Dit ging meteen gepaard met een wobbeldewobbel en sloeg de achterkant al meteen naar links uit. Gelukkig kwam ik op de grasberm tot stilstand. Vloekerdevloek, want het was op dat moment flink aan het regenen. Een extra binnenband had ik niet meer bij me, dus dat zou plakken worden. Omdat het deze keer het achterwiel was, had ik wat meer werk om de band eraf te halen. In de buitenband zat een groot stuk schelp (of zoiets achtigs), dat dwars door de band én het anti-leklint was gegaan. Het gaatje in de binnenband had ik zo gevonden, de band zo goed als mogelijk droog proberen te maken en vervolgens geplakt. Alles terug in elkaar gefloept en dan beginnen te pompen. Om vervolgens dat hatelijke "plop"-geluid te horen van een buitenband die niet meer wil blijven zitten. En dan ook nog het hatelijke geluid van een leeglopende band tussen de regen door .... Godverdegodver ! Het zal toch weer niet waar zijn ?! Maar jawel hoor : de Big Apple wilde niet meer op de velg blijven zitten. Tegen beter weten in toch nog een extra keer geprobeerd, maar de band bleef niet meer zitten. En toen was ik het zat : ik was zeiknat, had het koud, alles hing onder de slijk en modder en nou kon ik niet eens meer op eigen kracht naar huis .... Miljaarde !!!

Gelukkig was vrouwlief weer bereidwillig om me ter plaatse te komen depanneren. Een klein half uurtje later was die ter plaatse met een nieuwe buitenband, een handdoek (!) en een grote pomp. Vier handen maakten lichter werk dan twee verkleumde handen, zodat de nieuwe band er in een wip oplag en ik eindelijk naar huis kon rijden.

Dit is al de 2e keer dat ik het met een Big Apple voorheb dat die van de velg floept en niet meer blijft zitten (één keer rechts vooraan -maar dat was een klapband- en nu dus achteraan), voor mij hoeft die band niet meer. Het zullen alledrie Perfect Moirées worden. En voortaan toch maar 2 extra binnenbandjes meezeulen, lijkt me ook geen overbodige luxe ....

En de diagnose is ....

Het afgelopen weekend ben ik toch maar niet met Jonathan z'n Quest gaan werken. Hij heeft langere benen, dus staat de trapas wat te ver voor mij. Ik had geen zin om voor 2 dagen de trapas te gaan verstellen + de stuuruitslag van zijn Quest is door de dikke banden vooraan zó beperkt, dat ik het echt niet zag zitten om ermee naar het werk te rijden. Om nog maar te zwijgen van dat spartaanse zitje ;-) Gelukkig was het droog weer, zodat ik met mijn Stratus XP ben gaan werken.

Zoals beloofd, bracht Jonathan gisteravond mijn Alleweder weer netjes thuis na zijn werk. Hij had 2 dingen gevonden : de bevestiging van de stuurstangen aan de rubbers was te los (aan beide kanten, maar vooral aan de linkse kant) en er zat speling op het balfhoofd (voor onze Vlaamsche lezertjes : de kopserie). Hij had veel moeite om het balfhoofd uit elkaar te krijgen, en dat bleek ook nog eens flink verroest te zijn. Waarschijnlijk was het de allereerste keer dat het ding uit elkaar werd gehaald. Deze keer werd het goed ingevet voordat het terug in elkaar werd gestoken en goed vastgezet, zodat er geen speling meer op zit. Volgens Jonathan rijdt-ie nu weer perfect, en daar twijfel ik niet aan, hij is ermee naar het werk gereden en vervolgens verdergereden naar mij thuis. Hij was ontzettend tevreden over het zitje (vind je het gek ?) en was aan het overwegen om ook een ICE-stoeltje in z'n nieuwe Quest te plaatsen. Een mailtje naar Velomobiel.nl heeft hem echter snel uit z'n droom gehaald, want daarvoor heeft hij te lange benen, dus past het er niet in. Jammer voor hem, maar voor mij ben ik zeker : in mijn volgende velomobiel komt alleen maar zo'n ICE-stoeltje ! Maar nu eerst weer lekker Allewederen !!!

Winterslaap ?

"'k Weet niet wat er is, maar er is iets mis, hoe zou dat komen ?"

Zo begint het liedje Terug naar de kust, oorspronkelijk gezongen door Maggie McNeal. Is er dan iets mis met me ? Ach, niet echt, maar toch .... Sinds ik terug ben van de Oliebollen heb ik helemaal geen zin meer in fietsen. Nee, dat bedoel ik niet. Dat moet eiglijk zijn : sindsdien heb ik geen zin meer om te fietsen om te fietsen. Wel nog met de Alleweder naar het werk en ook nog wel naar Nederland verse melk halen, maar daar houdt het dan ook mee op. Afgelopen maanden ben ik geen enkele keer voor m'n plezier gaan fietsen. Niet één keer de behoefte gehad om eens gewoon een lekker ritje met de fiets te maken (wél met de motor, maar dat telt natuurlijk niet). Aan het weer kan het niet liggen, want dat hield me vroeger ook niet tegen. Ik hoop dat het overgaat, want daarvoor heb ik teveel fietsen in de garage staan ;-). Maar .... er is beterschap ! Was ik vandaag aanvankelijk toch met m'n ouwe BMW vertrokken, ik ben na een half uurtje teruggedraaid en heb dan mijn Stratus XP voor het eerst weer uit de garage gehaald. Sterker nog : ik ben er een uurtje mee gaan fietsen. Zomaar, nergens heen. Gewoon langs het kanaal een half uurtje heen en een half uurtje terug. En het was best wel aangenaam. Zou ik nu eindelijk uit mijn winterslaap zijn ontwaakt ???

Maar dit is nog steeds een blog over de Alleweder, dus vooruit dan maar. Ik zit momenteel iets over de 39.000km. De linkervoorband heeft net iets meer dan 1000km gereden en is alweer zo goed als op. Onvoorstelbaar. Rechts vooraan begint ook te slijten, maar die zit er al minstens 2 keer zo lang op. Omdat bij beide banden een beetje naar binnen waren afgevlakt, heb ik ze omgedraaid. Zo kunnen ze nog wel een tijdje mee.

Bijna kale band ....

Ik had gisteren ook nog eens de moeite genomen om de ketting te smeren en toen viel me op dat het kettingwiel intussen al flink is versleten. Het rubber ringetje is spoorloos verdwenen en de ketting heeft al flinke happen uit het harde plastic gebeten. Niet dat dat veel invloed heeft op het rijden : zowel kwa geluid als kwa snelheid kan ik niet zeggen dat ik daar iets van gemerkt heb. Misschien wordt het toch wel eens tijd dat ik dat reserve kettingwieltje opzoek in de garage.

Echt wel "op" ....

Gelukkig was de fietsdokter zo vriendelijk om na zijn werk even langs te komen. Eerst maakte hij een kort proefritje, om daar heel enthousiast van terug te keren ("Man, wat rijdt die goed !!!"). Daarna werd de "patient" toch wat beter onderzocht en is de oorzaak waarschijnlijk te zoeken bij de dunne plaat tegen de dwarsspant onderaan (waar de besturing aan vast is gemaakt). Daar blijkt vrij veel speling op te zitten. Oplossing is om daar een extra alu plaat tegenaan te bevestigen om alles te verstevigen. De Alleweder gaat dus mee naar Messelbroek en om mij niet velomobielloos te maken, staat er nu een Quest in mijn garage. Het zal vreemd zijn, morgenvroeg naar het werk ....

Ach ja, zucht .... Wanneer begon de lente ook alweer ???